ตะกวด

ชื่อไทย : ตะกวด , ตะกวดเบงกอล

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Varanus bengalensis DAUDIN, 1758

ลักษณะ : ข้อแตกต่างของตะกวดกับเหี้ยอยู่ที่สี และตำแหน่งของโพรงจมูก ตะกวดวัยอ่อนมีสีน้ำตาลอ่อน มีลายจุดสีคล้ำกระจายทั่ว ตะกวดธรรมดาต่างกับตะกวดลายเมฆตรงจมูก ตะกวดลายเมฆโพรงจมูกจะเป็นขีดขนานไปกับหัว ไม่เฉียง ขนาดตัวเล็กกว่า และเป็นลายประกระจาย  มักพบอาศัยอยู่ตามต้นไม้ขนาดใหญ่ ที่มีโพรง ไม่ค่อยลงพื้น มีโพรงนอนประจำของแต่ละตัว บางครั้งอาจพบนอนในโพรงเดียวกัน ตะกวดวัยอ่อนกินแมลงเล็กๆ เช่น แมลงปีกแข็ง โดยขุดหาเอาตามโคนต้นไม้ ตะกวดที่โตเต็มวัยกินแมลงปีกแข็งขนาดใหญ่ ปู กุ้ง สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก แต่ส่วนใหญ่มักกินแมลงปีกแข็งเป็นหลัก ( ตรวจสอบจากมูลของตัวโตเต็มที่ จาก จ. ตรัง) วางไข่ครั้งละ 10-20 ฟอง ในหน้าฝน ตามโพรงต้นไม้ หรือ จอมปลวก 

การแพร่กระจาย : การแพร่กระจายเดิม พบทางภาคอิสาน ตะวันออกเฉียงใต้ ตะวันตก และภาคกลาง ในปัจจุบันการค้าหนังและเนื้อของตะกวดทำให้ถูกจับนำมารวมกันกับตะกวดลายเมฆทำให้การแพร่กระจายอาจปนกันได้ในปัจจุบัน

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

จิ้งจก

จิ้งเหลน

ตะพาบน้ำ